Femina putat fulgentia aurea
illaque emit scalas ad caelum.
ubi illuc eant, taberna clausa putat
verba posse nancisci aliquid.
Illaque emit scalas ad caelum.
Est signum in muro sed volit certa sit
quod putas verbas sensus duas tenere.
apud rivum avis cantat in arbore
interdum sententias non intellegunt.
Id efficit mirer.
illaque emit scalas ad caelum.
Sentit ubi quodam in occasum spectem
avet discedere meus animus.
in sententia vidi fumi anulos
et voces eorum spectantium.
Id efficit mirer.
illaque emit scalas ad caelum.
Susurratur cantu cantato omnibus
cantatorem rationem ducturum.
et dies dilucescet stantibus longe
et silva repercutet risus.
Id efficit mirer.
Si erit in saepe discursus,
ne expavescas.
est Florae vernum mundare.
est duo viae quibus eas.
sed in exitu
est occasio mutando viam.
Id efficit mirer.
Tua mens murmuritat quod non intellegis:
cantator vocat te supervenire sibi.
amica, nonne audis ventum flantem? scisne
scalas in vento susurranti.
Via euntibus nobis
umbris altioribus quam animis,
hic iam femina ambulat
qua micet monstritatque
omnia etiam aurea.
si audiebis intente
cantus ibit tibi tandem
ubi omnes una fiant
sint lapides neque volvant.
illaque emit scalas ad caelum.
|
